Τους έχουμε δει, τους ζούμε καθημερινά, τους ξέρουμε στο πετσί μας: είναι οι άνθρωποι που πιάνουν τιμόνι και μετατρέπονται σε ιππότες της ασφάλτου (με την κακή έννοια!). Είναι αυτοί που κάνουν την καθημερινή μετακίνηση οδύσσεια, που συμβάλλουν στο πρόβλημα της κίνησης, που οδηγούν λες και είναι μόνοι στον δρόμο ή είναι η τελευταία φορά που θα καθίσουν στο βολάν. Κι εμείς απομένουμε να αναρωτιόμαστε αν είμαστε οι μόνοι καλοί οδηγοί της πόλης (και από το γεγονός αυτό προκύπτει φυσικά όλη η κακοδαιμονία των δρόμων)! Δεν είμαστε εξάλλου παρά ενσαρκώσεις του ίδιου πράγματος, του ξακουστού ελληνικού ταμπεραμέντου, και τα κακά που αναγνωρίζουμε στους άλλους αρνούμαστε να τα δούμε στον εαυτό μας.
